PEYGAMBERİMİN VEFA YOLCULUĞU

        Benim peygamberim bir melek değildi.

        O da hepimiz gibi bir insandı.

        Düşse dizi kanar, ağlamak isterdi

        Anasına babasına bizim gibi.

        Daha doğmadan kaybettiği babasıyla; yetim

        Altı yaşına varmadan kaybettiği anasıyla; öksüz

        Büyüdü amcası Ebu Talip'in yanında

        Kocaman sevgi dolu bir kalbe sahip oldu sonunda

        Hep güldü, iyiliği öğretti insanlığa

       Gencecik yaşında tanındı, güzel ahlakıyla

       Dürüstlüğü, adaletiyle güvendi insanlar ona.

       Her düşüncesi, hareketiyle örnek oldu etrafına

       İşte böyle başladı.
       Vefalı Peygamber yolculuğuna.

      Vefa; güvendi, samimiyet, adaletti

      Kul ile Rabbi'nin arasındaki imandı vefa

      Her şerdeki hayır, iyilik, nimetti

      Sonunda Yaradan'a şükretmekti vefa.

       Asırlar boyunca eksilmeden günümüze geldi

       Peygamberimin iyiliği, hoş sözü.

       O'nu her nefesinde unutmadan yaşadı.

       Müslümanların vefa yolculuğu da böyle başladı.

        GÜLLALE ZEYNEP BOZDAĞ